دست من نيست به خدا ديدن تو عادتمه
رفتن و رد شدن از کوچه تو عادتمه
به تمناي نگاهي يا شنيدن صدايي
روز و شب پرسه زدن تو کوچه ها عادتمه
اگه دستاتو ندارم که تو دستم بگيرم
حس گرماي دو دستت توي خواب عادتمه
اگه چشماتو ندارم تا واسم آينه بشه
گريه کردن جلوي آينه يه جور عادتمه
واسه اينکه بتونم يادتو از ياد ببرم
تکرار اسم قشنگت تو دلم عادتمه
نه که فکر کني هنوز يه ظرفي روي آتيشم
سوختن و جوشيدن و غل غل زدن عادتمه