|
دریچه 
| ||
|
بسم رب الشهدا و الصدیقین... باید امشب بروم چمدانی که به اندازه تنهایی من جا دارد بردارم..
...و من به رسم همیشه مسافر بودن خودم و گذرا بودن آلونکهای دنیایی قصد سفر کرده ام میروم و تمام زیبایی های جهان را در آغوش خواهم کشید. میروم تا بگذرم از آنچه گذشتنی ست... میدانی..! دیر گاهی است کنار این جاده چمدان ها را گشوده چشم ها را به امید یافتن همسفری خشک کرده ام،که اگر گاه و بیگاه زمین خوردم کسی باشد دستم را بگیرد و اگر کم آوردم کسی التیام روح زخم خورده ام باشد... امروزاما تنها میروم که از دستان غارتگر زمان چیزی را امان نخواهد بود ،که کوله پشتی ام را پر کنم از تمشک های وحشی از گل های یاس و تن بشویم در عطر شقایق ها...میروم به همان ناکجا آباد زیبا
و حال ای بنی آدم!! دست به خواهش شما هرگز دراز نکره ام حالی به دستانی که به درگاه پرودگارمان مهربانانه و ملتمسانه بلند میشوند سخت نیازمندم...که جز او امیدی نیست! مرا به رسم رفاقت حلال کنید که گره زلف آشفته ی من جز به لطف باز نمیشود نوروزتان ...نوروز
زهرا ساقی25/12 مشهد [ چهارشنبه 89/12/25 ] [ 7:44 صبح ] [ صحرا ]
|
درباره وبلاگ  و هدفونی که ذوب میشود ازحرارت تنی که بار دار احساس است... شعر ها ونوشته ها مال خودمه! انتقاداتتون رو قورت ندین،بگیــــــــــــن! کــــپی هم حلاله عین شیر مادر!
| |
