دنیا دنیای قالب هاست قالب هایی که میزبان خیال میشوند...
انسان هایی که کامل مینمایند و هر بار که حجم طبل مانندشان فرو میریزدو هربار که پوسته ای شکسته میشود ...بازقلبی آشفته است
خاکستری در باد می پراکند ققنوس این بار نه از آتش که از شکافت دردناک پیله یک اندیشه زاده میشود ...و این آغاز قهرمان توست عاشق جان سوخته!!