سفارش تبلیغ
صبا ویژن

دریچه
لینک دوستان

     in your dreams
some one is stoling your heart
and you cant scream
burglar
burglar!!!!i
 
with this pressure
you
wake up
 then you can feel  some
heaviness in the deepest point in your heart

now 
your heart is as big as her eyes
               ...as big as an ocean                                                 
  

an ocean in a rib cage??                       or a rib cage without heart           
a heart  without love???i

without you....i

you wish you can shout

 !let me share in your heartbeat

                                  

 this is the answer for the poem 

        from nirvana!!i

 

dear sahra

in my dream

when my heart broken with some heaviness and pressure

an angel helped me…

helped me, don’t  forgot my god…

helped me and I can understood I have an angel for myself..

you are an award for me from our god…

I love you while I can breathe…

you can feel my heartbeat

and you can hear my whisper

your heart is unlimited like sky, bigger than ocean… 

 

the best like ever

       


[ یکشنبه 89/12/1 ] [ 1:43 عصر ] [ صحرا ]

این منی که در این جهنم سوزان
   همنشین ثانیه های چون تبری هستم
                                       که ساقه ترد نیلوفرانه ی عمر را
           آرام...

                 آرام...                  

                       کوتاه میکنند

طاقت خیال چشمان تو را
      جز در بهشت ندارم...

                                              باشد که این بار هم
                                                تمام برگ های قرعه
                                                                            به نام تو باشد!!

..............................................................................................

هوای خط مشی فکر تو
                         بر دل بیقرار من
                           چونان سرمه بر چشمان دختران پاک
                                                                عجیب دلرباست!!

                      عکس چشم های زیبا و توپ

پ ن:تا اطلاع ثانوی تمام شعر ها برای  نیرواناست

 


[ جمعه 89/11/29 ] [ 7:20 عصر ] [ صحرا ]

بر صورتی که سرخ است از سیلی بی مهری ها

               
             نوازش گلبرگ های گل سرخی

                                  که مهرت  چون خون در آن جریان داشت
                                                                                                
                                                             چقدر عجیب می نمود!!

 

                                  


[ چهارشنبه 89/11/27 ] [ 8:13 عصر ] [ صحرا ]

ثانیه ها
            و بغض ها

لحظه ها
            و پتک های کوبنده شان

خیابان ها
               و آدم های پر گناه اما بی پناهشان!!!
حادثه ها
                با همان  دغدغه های تکراری و هرزشان..
مردم
      عینک های دودی....
                                وچشم های پر رنگ و لعاب اما سوخته و پر التماسشان!!
و زندگی 
                 با  قانون های بیرحمش!!

من و
من و.....
 

من که هرگاه از اینها  به تنگ آمده ،
                                               بیتاب شدم

روحم چون صحرای خشک ترکی برداشت..........
 

آنگاه از جدارش     
                    وهمی  پرواز کرد!! 
  
پروانه ای به رنگ ملایم مهرت

یا  به رنگ وحشی دل خون من

                                         نمیدانم... 

هر چه بود

و بال و پر زدن هایش
.
.
عجیب
......... خیال باطلم را آشفت
                              رنگ زد بر بیرنگی های زمانه ام ...... 

خوب است بدانی اکسیر باز شدن گره های تلخ زندگی ام را

حال

به قدر تمام تمام نفس هایی که لاله های مهرت را بوییده ام
                                                                             دوستت دارم!
..................................................................................................

 پی نوشت :این را گفتم که که زیبایی بالهای پرونه ای که من باور کرده ام  را باور کنی

که بعد نگویی : خسیس مهرت را پنهان کردی!!

                          گفتم چون امید داشتم  تو هم در زیبایی این پرونه شریک شوی
                                                                      که تمام حادثه را برای خویشتن نخواهم

                                 یک مثنوی برایت بنویسم باز هم کم است
                                                   شرح این فسانه اینقدر مبهم است...

                                                عکس های با کیفیت از پروانه ها

i


[ یکشنبه 89/11/24 ] [ 9:5 عصر ] [ صحرا ]

امروز یک قلب بی قرار
                                سر قرار!!

                               ای آرام بی قراری های من!
امروز
.

.

.                                     (((  تپش دیوانه وار قلب من)))
چه عیب داشت؟
                که دویدنم آمدن نبض زندگی را با هر گام ...
                                                                      تمدید میکرد!!

امروز

.

. و به هم رسیدن دو منبع درد...


که نمیدانم چرا جمع  دو درد ، امروز ،صفر جواب  میداد
                                                      
                                                و چرا جمع  دو درد شادمانی را؟
امروز ساعت 9
.

.


دنیا همان دنیاست

هیا هوی کثیف اگزوز ها یا نفس های بی هدف یک انسان 
                                                                   چه فرقی داشت ؟
قصه همان بود ...
.

.

 و من
 
             و تنها من

                 دمی در کنار نفس پاک تو 
                                                          با تمام وجود نور میبلعم

      امروز و تقسیم عاطفه ها
                       که نمیدانم چرا هر چه تقسیم کردیم باز ضرب شد؟

اعتراف میکنم

امروز که سرت پایین بود
                                یواشکی !! 
                                        چشمانم سرخ شد 
                                      
تا چشمانم
                  دوباره
                             از دود و زنگار  پاک شوند

اما تو نفهمی !!
                     وچشمانت آبی بماند!

و من یک سبد خورشید را
                               از چشمان آسمانی ات
                                                            پاور چین پاور چین

                                                                                              بدزدم!!       
  


[ پنج شنبه 89/11/14 ] [ 12:38 عصر ] [ صحرا ]

گاه هوای خاطر ای
و گاه گاه اشکی بر مزار زرد ونارنجی یک مجنون که
                                             سبز بود و سربلندو پریشان..

و گاه و بیگاهبه یاد آوردن راهی که گذشت
                                                       در هوایی تلخ

خوب به  یاد دارم
که هوای مجنون ها بهاری بود
زمین اما سخت کویری
مجنون ها به کار ما نیامدند
 خدا میداند

            کاکتوس ها شاید....


[ شنبه 89/11/9 ] [ 2:22 عصر ] [ صحرا ]

جدا مانده از جریان پنهان جان  هستی

                        و دور از آن نفس نفخ شده ی خداوندی........

 
 
((به کجا چنین شتابان!! ))
                   روح خدا را میکشانیم ؟


[ پنج شنبه 89/11/7 ] [ 7:56 عصر ] [ صحرا ]

 

       گفتی:  انسانم آرزوست!

      گفتم که جانانم آرزوست!!!

                                          نیمه ی گمشده ام را یافتم....!

 

     سیب کال وادی خوش باوری!

     سرخی من کی شما را بس بُود؟

     

                                هان! نیمه ی گمگشته در خود باوری!

                                 طرف گرم و بی پوستین حیات مرا

                                                                  به لمس جهل خویش آلوده نکن!

                                  

                                           عکس سیب


[ شنبه 89/10/25 ] [ 8:16 عصر ] [ صحرا ]

(و السلام) قصه ام سه نقطه شد...

رشته رشته مهر تو 
                                        گسسته شد. . .
رشته رشته مهر تو چون خنجری
                                       بر تار و پود قلب من
                                                                  آغشته شد

با هر تپش
              مهر تو
                         در قلب من
                                         پاینده است  است!
خون و خون...

دریای خون وکیل من!

                                                  چشمه ی چشمان من شد چون کویر

                                                           تک درختی را نشاید این چنین بی آب کرد

رعب دارم من
که بعد از خشکی ام

  ماندن دردانه ی عشقت چگونه چاره است؟

 

   کاش میدانستم
  قلب من سنگ نخواهد بود ،دوباره
 چشم من  بهت نخواهد داشت
                                       در حسرت دیدار یک آواره 
                                                                           دوباره
                                                                                   
                                                                                             دوباره!       

 

                           

     


[ جمعه 89/10/24 ] [ 10:41 صبح ] [ صحرا ]

 بازنمی دانم که دارم چه قصه ای را مینویسم ...

من آدمی هستم که سعی میکنم به دیگران دروغ نگویم اما به خودم...چرا !

      آنقدر که بافته هایم را باور میکنم آنگاه آنها را مثل یک صورتک خندان روی چهره ام میگذارم ...کم حرف میزنم ،حرف هایم گفتنی نیستند .اینقدر لال شده ام که حرف هایم را فراموش کرده ام ....
مثل دیگران زندگی میکنم مثل دیگران آرزو میکنم مثل دیگران و بیشتر از آنها  در آنچه خواستم موفق بوده ام......

       اما نمیدانم چرا دیگر این چیز ها به کارم نمی آید دیگر تعریف و تحسین همیشگی این انسان های بیگانه ی ظاهر بین به کارم نمیاید .
   دیگر آن نگاه های حسادت آمیز در آن چشم هایی که مرا بزرگ دیده  اند فرقی برایم نمیکند ...

         در طول زندگی ام خیلی ها فکر کردند  که من از آنها هستم ، خیلی راحت مرا در جمع خود پذیرفتند و بعد هم مثل همیشه طبقه بندی  ام کردند و ..(طبقه بندی که میدانی چیست!!)
کسانی هم بودند که  پیوسته مرا از خود راندند،آنها هم...
                                                                         
 دیگر مهم نیستند!!
 
 چون خودم میدانم که دیگر فصل دروغ دارد تمام میشود

        میدانی آرام ترین انسان در این دنیا کیست؟
    آنکه در کفن ،خود را میپیچد ..سکوت گورستان را دیده ای ؟   
                                                                          گاه در کنار سنگ هایش به هیچ چیز فکر نمیکنی ...
((تو آرامم میکنی!!)) این جمله را بار ها شنیده ام ....
    ای لعنت به من
                              من آرام نیستم ...،من فراموش کرده ام ،زندگی را ......با تمام جزِییاتش

                   (کسی مرا وادار کرد به اعتراف اینکه  دروغ گفته ام) 

                                                                                     ....من از تو بیشتر درد داشته ام ...
من همانم که از ترس این بی جان آرام یافته  ..تمام عشق هایم را سر بریده ام ..تمام بهشت موعودم را از یاد برده ام.... و تمام چیز هایی که باید باشم را به زباله دانی فردا های دور ریخته ام ....،فردا ! دیروز فکر میکردم که امروز است...
                                                                                      برای همین است که به من میگویند صحرا (صحرای خالی ...چیزی را به آن اضافه نکنید)

             از اینجا کنده ام درخت و صدای آب را برای آرام شدن میخواستی ؟ من خود آرامم... به کار من یکی  نیامدند !! پس تمام علف های را هرس کرده ام...... 
  

         چشمم فقط به آسمان بود ،آسمانی خالی ...آبی ...و صاف صاف، همرنگ دنیای آرام و صاف من!!
                حال خدا ستاره ای را به من بخشیده که روشنایی اش  دلتنگی روزهای زنده بودن را برایم به تازه میکند

                 اسمش را نمیگویم ..چشم زخم این مردمان زیاد خورده ام...
                                                                                        جایش را نمیگویم..در زمین پیدایش نمیکنید!!  ...
گاه میگویم خدایا اگر این ستاره ی دور شهابی باشد چه؟ آخر خوب میدانم که ماندن برایش مردن است ...
                                                                                                                نای حرکت را در چشمانش آشوبگر و  عمیقش میبینم!!! 

آه.... اگر دوباره دروغ باشد چه؟  

                                          ...   ستاره به من لبخند میزند...

                        تصاویر جدید زیباسازی وبلاگ , سایت پیچک » بخش تصاویر زیباسازی » سری ششم www.pichak.net کلیک کنید


[ پنج شنبه 89/10/16 ] [ 2:6 عصر ] [ صحرا ]
<      1   2   3      >
درباره وبلاگ

و هدفونی که ذوب میشود ازحرارت تنی که بار دار احساس است... شعر ها ونوشته ها مال خودمه! انتقاداتتون رو قورت ندین،بگیــــــــــــن! کــــپی هم حلاله عین شیر مادر!
برچسب‌ها وب

اکیپ دوست داران سید علی ضیاء