گفتی: انسانم آرزوست!
گفتم که جانانم آرزوست!!!
نیمه ی گمشده ام را یافتم....!
سیب کال وادی خوش باوری!
سرخی من کی شما را بس بُود؟
هان! نیمه ی گمگشته در خود باوری!
طرف گرم و بی پوستین حیات مرا
به لمس جهل خویش آلوده نکن!