زهرا تو را که ميبينم اميدوار ميشم که نثل هابيليان هنوز منقرض نشده...

مي دانم درد ميکشي و روحت تاب اين همه ناآرامي را ندارد و اينبار بجاي آنکه دلت با نام خدا آرام شود،ديوانه وار خودش را به ميله هاي قفس تن ميزند...روزي آزادي نسيب دلهامان ميشود...روزي که مي توانيم او را در آغوش بگيريم کنيم...